आवास रोका मगर
हामी नेपाली बेरोजगार छौ, देशमा रोजगारी छैन, आफ्नै देशमा केहि गर्ने हिम्मत आउदैन, देशमै जागिर खाउ आफैलाई पुग्दैन, परिश्रम अनुसार तलब पाइदैन । ब्यापार के कस्तो गर्ने ? कहाँबाट कच्चापदार्थ समान ल्याउने ? अनेक थरिका झन्झट झेल्नु भन्दा सजिलै पासपोर्ट बनाएर बिदेशीने काम नै सजिलो छ । लाग्छ, मेनपावर जाउ एजेन्टले गर्ने ती कमाइका गफले निकै मिठो सपना बुनिदिएको छ ।
हाम्रो उदेश्य धन, पैसा कमाउने सपना बिदेश नै हो भन्ने सझिन्छौं । भिसा आउनु साथ हामीलाई हर्षं, खुसी लाग्छ । ओहो त्यहा गएपछि कत्ति टन्न पैसा कमाईएला ? नेपालका एजेन्टले गरेका ती मिठा कमाईका गफ साच्चिकै विश्वास योग्य हुन्छन् । जब नेपालबाट बेचिएर बिदेशीको हातमा पर्छौ तब पिडाका दिन सुरु हुन्छन् ।
बिदेशमा, नेपाल जस्तो हुदैन, सोचे जस्तो हुँदैन, फर्केउ के मुख लिएर फर्केउ ? डेढ /दुई लाख ऋण खोजेर आएको छौ । जसो-तसो १/२ बर्ष काम गरेर, आएको ऋण तिर्ने र फर्किर्ने सोचाई सबैको एउटै हुन्छ । खाडीमा यस्ता कम्पनीहरु छन; जहा भनेको अगाडी केहि बर्ष मै कन्ट्याक्ट् सकिन्छ । सम्झौता सकिए पछि बसौं भने कमाई छैन, कसरी बसौं ? बरु फिनिस जान्छु फेरि अन्य देश मलेसिया, कतार, युएई जानुपर्ला भन्ने सोचाइ अधिकांश युवाहरूलाई उत्पन्न हुन्छ । मानौं यति टक्कर खादा पनि बिदेशिने सपना रोकिएको छैन । जसले गर्दा हाम्रो आधा जिन्दगी खेर गएको छ, बल र तागत सकिएको छ, बिदेश जाने तोकिएको उमेर बढेको छ, अब छोरो कमाउने भैसक्यो, अब पालो उसैको हुन्छ । आखिर कहिले सम्म यो पिडा भोग्ने हामी युवाले ? त्यसैले नया पुस्ताका युवाहरूलाई यो आह्वान गर्दछु ।
देशमा केहि गर्ने सोचाइ राख्नुस, बिदेशीले त्यही काम गर्नु सक्छ भने किन हामीले गर्नु सक्दैनौं ? गर्बमा कसैले सिकेर आएको हुदैन, हिम्मत गरौं गर्छु भन्नेलाई समाज, राज्यले सहयोग गर्नैपर्छ । बिदेशमा बनेको समान नभई नेपालमा बनेको समान सबैले प्रयोग गरौं । कस्तो ब्यापार गर्दा सहज फाइदा हुन्छ भने कुरा अनुसन्धान गरौं । त्यसको लागी अहिले ईन्टरनेटको जमानामा हरेक चिज खोज्नु र बुझ्नु गार्हो छैन।
बिदेश आउने सबैले दु:ख पाएका छन भन्ने पनि होईन । यहाँ आएका ब्यक्तिहरु मालमाल हुनेहरु पनि छन । तर अधिकांश भन्ने पक्कै सन्तुष्ट छैन यही बिदेशको कारण कसैको घर परिवार बिग्रेको छ कसैलाई रोग लागेको छ त कैयौं बाकसमा फर्किनु परेको छ तसर्थ अबका युवाहरूले पासपोर्ट बनाउने खर्चले उधमशीलको जग बनाउनुस । मेनपावरमा बुझाउने डेढ दुई लाखले आफैं ठाउँमा केहि ब्यबसाय गर्नुहोस् । बिदेश जाने युवाको लागी लाखौं पैसाको बिटा फाल्ने आफन्त/अभिभावहरुको सोचमा परिवर्तन भई देशमा केहि गर्ने जुझारु युवाहरूलाई बिश्वास गर्नुहोस् । ताकी बिदेशमा परिश्रम गर्ने हात र मष्तिकले, आफनै देशको बिकाश भएको देख्न सकियोस् । बिदेश जाने आम युवाहरुलाई आफ्नो देश, आफ्नै घरपरिवार भन्दा ठुलो खुसी अरु केहि हुदैन ।
(मगरको ठेगाना,प्युठान हाल; युएई)
